اجابت مزاج با درد و خونریزی
به گزارش مدرسه سما، هموروئیدها بالشتک هاى عروقى طبیعى هستند که در ناحیه کانال مقعدى در قسمت ? سانتى مترى انتهاى روده بزرگ (راست روده) قرار دارند. این بالشتک ها در دو قسمت داخل و خارج کانال مقعد قرار دارند که به آن هموروئیدهاى داخلى و خارجى مى گویند. هموروئیدها اندام های طبیعی این ناحیه هستند، اما در اثر زور زدن در پی یبوست و یا اسهال
اجابت مزاج با درد و خونریزی
در این مقاله به هموریید (بواسیر) و شقاق (فیسور) مقعدی به اسم دو دلیل شایع درد و خونریزی هنگام اجابت مزاج می پردازیم.
هموروئیدها بالشتک هاى عروقى طبیعى هستند که در ناحیه کانال مقعدى در قسمت ? سانتى مترى انتهاى روده بزرگ (راست روده) قرار دارند. این بالشتک ها در دو قسمت داخل و خارج کانال مقعد قرار دارند که به آن هموروئیدهاى داخلى و خارجى مى گویند. هموروئیدها اندام های طبیعی این ناحیه هستند، اما در اثر زور زدن در پی یبوست و یا اسهال مى توانند پرخون و متورم شده و در صورت تکرار یبوست و زور زدن موقع اجابت مزاج این بالشتک هاى عروقى متورم و دچار پارگى و زخمى شده و به صورت خونریزى و بیرون زدگى و گاهی درد به هنگام اجابت مزاج خود را نشان دهند.انواع هموروئید
هموروئیدهاى داخلى از نظر شدت علائم به چهار درجه تقسیم مى شوند.
درجه اول: خونریزى بدون بیرون زدگى.درجه دوم: خونریزى همراه بیرون زدگى که خودبه خود جا مى رود.
درجه سوم: خونریزى به همراه بیرون زدگى که با دست جا مى رود.
درجه چهارم: خونریزى به همراه بیرون زدگى که با دست جا نمى رود.
عوامل ایجادنماینده هموروئید
عوامل مهم و موثر در بروز آن عبارتند از: یبوست مزمن، اسهال مزمن، زور زدن موقع اجابت مزاج، نشستن طولانى مدت در توالت، افزایش سن، عوامل ارثى، حاملگى، تحرک کم، مصرف غذاهاى کم فیبر، عدم استفاده از میوه جات و سبزیجات، مصرف الکل و...علایم و نشانه ها
1) خونریزى: اولین و شایع ترین علامت خونریزى هنگام اجابت مزاج است که پس از دفع مدفوع سفت ایجاد مىگردد و به صورت خون روشن و تازه روى کاسه توالت مى چکد. شرایط آن طورى است که بیشتراً پس از مدفوع است و به عبارتى از مدفوع جدا است. افراد بایستى متوجه باشند که اگر خون مخلوط با مدفوع باشد بایستى به سایر عوامل مثل سرطان ها، پولیپ ها و کولیت ها مشکوک شده و حتماً بررسى کامل کولون از طریق جراح متخصص کولورکتال انجام گردد.2) خروج توده (بیرون زدگى): دومین علامت بیرون زدگى است که گاها بالشتک هاى هموروئیدى از مقعد خارج شده که خود به خود جا رفته و یا براى جااندازى احتیاج به دستکارى دارند و گاهى آنقدر وسیع هستند که قابل جااندازى نیستند و بایستى سریع تر به جراح مراجعه گردد.
3) درد: سومین علامت درد است که در هموروئیدهاى درجه سوم و چهارم عارضه دار شده و یا هموروئیدهاى خارجى و مخلوط بروز مى کند.
درمان هموروئید
با توجه به نوع و تشخیص پزشک متخصص در این رشته چندین روش درمانى وجود دارد.درمان های طبى: که معمولا براى هموروئیدهاى خفیف درجه اول و یا دوم توصیه مى گردد عبارت است از کنترل یبوست از طریق مصرف رژیم غذایى پرفیبر مثل میوه جات و سبزیجات، کاهو، آلو، انجیر، نان سبوس دار، اصلاح عادت اجابت مزاج، استفاده از پمادهاى ضد هموروئید و استفاده از ملین ها و لگن آب گرم.
درمان هاى جراحی و سایر روش ها
در صورتی که درون هموروئید خارجی لخته تشکیل گردد، پزشک شما ممکن است درمان جراحی برای برداشتن هموروئید را توصیه کند. در موارد خونریزی های مکرر یا هموروئیدهای پیشرفته دردناک هم ممکن است جراحی برای برداشتن هموروئید یا استفاده از شیوه های سرپایی مانند کوتر کردن، منجمد کردن،بستن هموروئید با حلقه لاستیکی توصیه گردد.شقاق (فیسور) مقعد چیست؟
فیسور یا شقاق ترک و یا زخمى است که در ناحیه ابتداى مقعد رخ مى دهد که بسیار دردناک بوده و گاهاً با خونریزى مختصر موقع اجابت مزاج همراه است. علل ایجاد این زخم فرق دارد ولیکن در بیشتر بیماران با تغییر اجابت مزاج از قبیل یبوست و یا اسهال شدید همراه است. شایع ترین محل این زخم در قسمت خلفى است و از نظر بروز فیشر در بین زنان و مردان هر دو به یک میزان شایع است به خصوص در افراد بالغ جوان شایع تر مشاهده مى گردد ولیکن این بیمارى از نوزادان تا افراد مسن را گرفتار مى کند.فیسور به دو شکل حاد و مزمن دیده مىگردد: در فیسور حاد علایم طى یک ماه اخیر آغاز شده است و با درد شدید مقعد به خصوص در موقع اجابت مزاج آغاز شده و زخم به صورت حاد است. درمان شکل حاد به صورت مراقبتى و سرپایى است. بیشترا با تغییر عادات غذایى و مصرف فیبر و سبزیجات و تنظیم عادات اجابت مزاج و استفاده از پمادهاى بى حس نماینده درمان مى گردد.
فیسور مزمن وقتى است که علایم فیسور طولانى می گردد و گاهی حالت عودنماینده به خود می گیرد. در این حالت بیشترا یک زایده پوستى هم در لبه مقعد ایجاد مى گردد که در این صورت بیشترا احتیاج به درمان هاى بیشتر از قبیل جراحى دارد. معمولا در ابتدا برای شقاق از درمان هاى مراقبتى از قبیل پماد نیتروگلیسیرین یا پمادهاى دیلتیازم استفاده مى نمایند. داروى دیگر، سم بوتولونیوم است که داخل عضله داخلى مقعد تزریق مى گردد. راه نهایى درمان فیسور مزمن جراحى است که در این عمل معمولا قسمتى از عضله اسفنکتر داخلى مقعد قطع شده و گاهی احتیاج به برداشتن زواید پوستى هم مى گردد.
منبع:www.salamat.com/خ
منبع: راسخون