صبحانه کامبوجی؛ عنصری مهم در هویت فرهنگی کامبوج - مدرسه سما

به گزارش مدرسه سما، صبحانه در کامبوج بازتاب دهنده فرهنگ سریع زندگی مدرن است، اما بدین معنا نیست که تاریخی طولانی در پس خود نداشته باشد؛ طعم هایی که در صبحانه کامبوجی هست متأثر از تأثیرات جهانی است.

از آغاز تا امروز

صبحانه در کامبوج همواره مهم ترین وعده غذایی روز نبوده است. خیلی از بومیان کامبوج با شکم خالی روز را آغاز می نمایند و فقط در میان کشت و کارشان فرنی سیب یا میوه ی گواوا مزه می نمایند. وقتی هوا، سر ظهر رو به گرم شدن کرد، تازه آن زمان برای ناهار کار را ترک می نمایند. اما اگر در خانه صبحانه بخورند، معمولا شامل این خوراک ها می شود: کمی برنج پخته با شوربای سرخ شده با کمی ماهی خشک یا آب پز شده با شیره خرما و انبه شیرین و ماهی.

با این حال برای شهرنشینان که فرصت کمی قبل از کار برای صبحانه درست کردن در خانه داشتند، این وعده غذایی چالش برانگیز بود.

صبحانه در بازار

صبح های مرکز کامبوج، پنوم پن، خیلی شلوغ است؛ موتورها از میان ون ها و ماشین ها در خیابان های پرتراکم شهر ویراژ می دهند. در سال های اخیر، کامبوجی های جوان از استان های دیگر برای تحصیلات و فرصت های کاری بهتر به پنوم پن آمده اند. آن ها هم در این رفت و آمدهای روزانه درگیر هستند و کمتر وقتی برای صبحانه دارند.

خیلی از کارگران شهری ترجیح می دهند در مسیرشان به سمت کار چیزی بگیرند و مزه نمایند. هر کاسه نودل یا برنج برای صبحانه که از بازار بگیرند حدود 3000 ریل (واحد پول کامبوج) برابر با چیزی کمتر از یک دلار برایشان هزینه دارد.

صبحانه های بیرون بر

نرم کرنگ (Nom korng)، که همان نسخه کامبوجی پیراشکی باشد، گزینه ای معمول برای صبحانه های بیرون بر است. این شیرینی ها، که در بازارهای کامبوج به فروش می رسند، از آرد برنج و کنجدهای تردی که رویش می پاشند، درست می شوند. البته که در تمام دنیا پیراشکی پیدا می شود، اما این نرم کرنگ ها بومی و اصیل هستند. اما دیگر صبحانه های محلی متأثر از کشورهایی هستند که طی هزاران سال هویت فرهنگی کامبوج را شکل داده اند.

صبحانه ای اساسی

نام بان چک (num banh chok)، که اغلب به آن نودل خمری (Khmer noodles) نیز می گویند، صبحانه اصلی کامبوجی است که از نودل های برنج تازه و کمی خوراک کاری ماهی های دریاچه آب شیرین تونله ساپ (Tonle Sap) تهیه می شود. وجود ادویه هایی مثل زردچوبه حاکی از سده ها تأثیر هندیان بر زبان، نظام نگارش و دین خمری است.

تأثیر چین

چین، که برای سال ها متحد قدرتمند کامبوج بود، بر تمام سطوح زندگی کامبوجی (که صبحانه هم شاملش می شود) تأثیر گذاشته است. کوی تیاو (kuy teav) نوعی سوپ نودل معروف در کامبوج است که گمان می رود از کلمه چینی گوتیاو (guǒtiáo) گرفته شده باشد که به نوعی نودل برنج پهن و یکدست اشاره دارد.

ارتباط با آشپزی فرانسوی

فرانسوی ها نیز بر فرهنگ و آشپزی کامبوجی تأثیر گذاشته اند. کشور کامبوج از سال 1867 تا 1941 مستعمره فرانسه بود. بعلاوه پس از جنگ دنیای دوم تا سال 1953 که مستقل شد، دوباره تحت استعمار نهاده شد. فرانسه کشورهای هندوچین، که کامبوج هم شاملش می شود، را با نان باگت آشنا کرد. حتی نان خمری که نوم پانگ (num pang) نامیده می شود، از کلمه پین (pain) فرانسوی که به معنی نان است، گرفته شده است.

باگت را با گوشت گاو یا کاری مرغ می خورند؛ آن ها گوشت گاو را با شیره خرما می پزند، کاری مرغ را نیز با لیمو، زردچوبه و نوعی زنجبیل معطر می نمایند.

مخلوطی شیرین

فرانسوی ها بعلاوه پایه گذار عشق به قهوه در کامبوج بودند. در کامبوج، دانه های قهوه را کبابی نموده و آن ها را با روغن یا چربی آغشته می نمایند. سپس آن را همراه با آب جوش از پارچه های کتانی می گذرانند و در دیگچه های دندانه داری صاف می نمایند. مخلوط حاصل تلخ و البته پر از کافئین خواهد بود. برای تعدیل تلخی مخلوط و انطباق آن با طبع شیرین کامبوجی ها، آن را معمولا با شیر شیرین شده ترکیب می نمایند یا به آن شکر اضافه می نمایند و با برنج می خورند.

محبوب بومی

با آنکه برخی از صبحانه ها متأثر از خارجی ها در کامبوج باب شده، اما برخی خوراک های صبحانه هم هستند که به ادعای کامبوجی ها کاملا از خودشان است. خیلی از خوراک هایی که در بازار کامبوج فروخته می شود وارداتی هستند، در عین حال برخی خوراک های سنتی بر اساس مواد خام داخلی تهیه می شوند. یکی از این خوراک ها بای ساچ چروک (bai sach chrouk) است: گوشت شیرین، دودی، کباب شده همراه با برنج و خیار و تربچه.

فرنی برنج، که بوبور (bobor) هم نام دارد، صبحانه محبوب دیگری در کامبوج است که عمیقا در تاریخ آن کشور ریشه دارد. در واقع به نظر می رسد دستور تهیه ی بوبور به زمان انگکوری (Angkorian)، حدود قرن دهم میلادی برمی شود.