راز دوام آوری حکومت چین - مدرسه سما

به گزارش مدرسه سما، خبرنگاران: همزمان با صدمین سالگرد تأسیس حزب کمونیست چین، هفته نامه اکونومیست در سرمقاله شماره جدید خود به راز طول عمر و قدرت حزب حاکم بر این کشور پرداخته است.

به گزارش نشریه هفتگی اکونومیست با تیتر جلد قدرت و وحشت، در سرمقاله اصلی شماره جدید خود درباره راز ماندگاری این حزب نوشته است: بی رحمی، چابکی ایدئولوژیک و آن را در قدرت نگه داشته است.

اول جولای، حزب کمونیست چین صدمین سالگرد تولد خود را جشن می گیرد. این کشور همواره خود را عظیم ، باشکوه و نیکو نامیده است. و با آغاز قرن دوم خود، حزب دلیل خوبی برای رجزخوانی دارد. نه تنها بسیار بیشتر از آنچه بسیاری از منتقدان پیش بینی نموده اند زنده مانده است، بلکه به نظر می رسد تازه در حال قد کشیدن است. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 فروپاشید شد، بسیاری از صاحب نظران گمان می کردند که قدرت عظیم کمونیستی دیگری که دچار اضمحلال می گردد حاکمیت چین خواهد بود.

برای درک میزان اشتباه آنها، در نظر بگیرید که رئیس جمهور جو بایدن، در اجلاس 13 ژوئن، احساس احتیاج کرد که اعلام کند تنها آمریکا در تقابل با چین قرار ندارد، بلکه همچنین بسیاری از دنیایان کنجکاوند که بدانند آیا اساساً دموکراسی ها توان رقابت دارند یا خیر.

یک حزب بدون دریافت مآغازیت از رأی دهندگان، 72 سال بر چین حکمرانی نموده است. این یک رکورد دنیای نیست. لنین و وراث مأیوس نماینده اش در مسکو، مانند حزب کارگران در کره شمالی، برای مدت طولانی تری قدرت را در دست داشتند.

اما هیچ دیکتاتوری دیگری نتوانسته است خود را از یک فاجعه سنگین قحطی، چنان که چین در زمان مائو تسه تونگ تجربه کرد، به دومین اقتصاد عظیم دنیا تبدیل گردد، به گونه ای که آخرین تکنولوژی ها و زیرساخت های آن باعث شرمساری جاده ها و راه آهن های از هم گسیخته آمریکا می گردد.

3 دلیل دوام آوری حزب کمونیست

حزب کمونیست چین به سه دلیل توانسته قدرت خود را حفظ کند.

اینکه است.

بله ، قبل از درهم شکستن تظاهرات در میدان تیان آنمن در سال 1989 این بی رحمی پنهان بود. اما انتها با گلوله به شاخ گاوها پاسخ داد و کشور را تحت فشار قرار داد تا تسلیم گردد.

رهبران کنونی چین، هیچ نشانه ای از تردید در خصوص این کشتار ندارند. برعکس ، رئیس جمهور شی جین پینگ ابراز تاسف می نماید که اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید زیرا رهبران این کشور .

می توانید این جمله را اینطور بخوانید: .

طول عمر حزب، آن است.

در طی دو سال از مرگ مائو در 1976، یک رهبر جدید، ، کمون های مردم که ابتکار رهبر فقید چین بود را به عنوان عامل مخرب بهره وری از میان برداشت و نیروهای بازار را برای کار در حومه شهر بازآرایی کرد.

. این امر منجر به تعطیلی بسیاری از بنگاه های دولتی و خصوصی سازی شد.

. اسلاف اخیر شی معیار مخالفت خفیف را مجاز دانسته اند. او سیستم مهر و موم نموده است. مائو یک بار دیگر تحسین می گردد. کادر حزب تفکر شی جین پینگ را می شنوند.

بوروکراسی، ارتش و پلیس دستخوش مقامات منحرف و فاسد شده اند. تجارت عظیم در حال تراز شدن است. آقای شی با ایجاد شبکه ای از جاسوسان محلی و تزریق کادرها به شرکت های خصوصی برای مراقبت از آنها، حزب را در سطح بنیادین بازسازی نموده است.

موفقیت این حزب این است که . فساد بیداد می نماید و قدرتمندترین خانواده ها واقعاً بسیار ثروتمند هستند. اما بسیاری از مردم احساس می نمایند که زندگی آنها نیز رو به بهبود است و حزب به اندازه کافی ذکاوت داشت که به خواسته های آن ها معترف و برای تأمین آن دست به کار شده اند.

چین مالیات های روستایی را لغو کرد و یک سیستم رفاهی ایجاد کرد که حقوق بازنشستگی و خدمات بهداشتی-درمانی یارانه ای را برای همه فراهم می نماید. این مزایا گشاده دستانه نبود، اما مورد قدردانی نهاده شد.

طی سال های گذشته ناظران غربی دلایل زیادی برای پیش بینی فروپاشی کمونیسم چین یافته اند. مطمئناً کنترل یک کشور تک حزبی با آزادی مالی مورد احتیاج برای ایجاد یک اقتصاد مدرن ناسازگار بود؟ روزی گرمای رشد مالی چین باید فروکش کند و منجر به سرخوردگی و اعتراض گردد. اگر چنین نگردد، طبقه متوسط وسیعی که چنین رشدی ایجاد می نماید، ناگزیر آزادی های بیشتری را طلب می نماید - خصوصاً به این دلیل که بسیاری از فرزندانشان وقتی تحصیلات خود را در غرب گذرانده اند، زندگی در دموکراسی های دست اول را تجربه نموده اند.

این پیش بینی ها با محبوبیت مداوم حزب کمونیست درچار سردرگمی شده اند. بسیاری از چینی ها به دلیل بهبود معیشت خود حزب کمونیست را معتبر و مآغاز می دانند. درست است که نیروی کار چین در حال پیر شدن و کاهش یافتن است و به بازنشستگی زودرس مضحک خو گرفته است، اما این ها از جمله انواع دشواری هایی است که هر دولتی -استبدادی یا دموکراتیک، مآغاز یا نامآغاز- با آن روبرو می گردد. به نظر می رسد رشد تندوتیز مالی تا مدتی ادامه داشته باشد.

بسیاری از چینی ها بازوهای مقتدر حزب را نیز تحسین می نمایند. آنها می گویند، ببینید چقدر سریع چین کوویود-19 را شکست داد و اقتصاد خود را احیا کرد، آن هم در حالی که کشورهای غربی همچنان بعضاً در حال تلو تلو خوردن هستند. آنها از ایده افتخارآفرینی و بازآفرینی وزن چین در نظام بین الملل لذت می برند. این ملی گرایی درونی شده ای که حزب القاء می نماید را برمی انگیزد. رسانه های دولتی، حزب را با ملت و فرهنگ آن گره می زنند، در حالی که آمریکا را به عنوان سرزمین شورش های نژادی و قتل عام اسلحه کاریکاتور می نمایند. آنها اینطور القاء می نمایند که جایگزین حاکمیت تک حزبی، هرج و مرج است.

هنگامی که مخالفت پدیدار می گردد، آقای شی از فناوری برای مقابله با آن قبل از اوج دریافت استفاده می نماید. خیابان های چین مملو از دوربین هایی هستند که توسط نرم افزار تشخیص چهره ارتقاء یافته اند. شبکه های اجتماعی مورد سانسور قرار می گیرند. مسئولان می توانند مسائل را زودهنگام حل نمایند یا شهروندانی را که آنها را مطرح می نمایند مورد آزار و اذیت قرار دهند. کسانی که به زعم حزب فکر اشتباه دارند می توانند شغل و آزادی خود را از دست بدهند. هزینه موفقیت حزب در سرکوب وحشیانه، وحشتناک بوده است.

هیچ مهمانی برای همواره دوام ندارد

خطرناکترین تهدید برای آقای شی از طرف توده مردم نیست، بلکه از درون خود حزب است. علیرغم تمام کوشش های او، حزب از جناح بندی ، بی وفایی و سستی ایدئولوژیک رنج می برد. رقبایی که به توطئه برای بدست دریافت قدرت متهم شده اند به زندان افتاده اند.

سیاست چین مبهم تر از دهه های قبل است ، اما

. هیچ کس نمی داند چه کسی بعد از آقای شی خواهد آمد ، یا حتی چه قوانینی بر این انتقال قدرت حاکم است. وقتی او محدودیت های دوره ریاست جمهوری را در سال 2018 لغو کرد ، نشان داد که می خواهد به طور نامحدود به قدرت بچسبد اگرچه این خطر برای حزب لزوماً با الگوی روشنی که آزادیخواهان آرزو می نمایند همراه نخواهد شد ، اما در بعضی موارد حتی یک سلسله چینی سرانجام پذیر است.